Мұқағалимен мақтанатын қазақпыз!
Жақсысын өлген соң жоқтайтын қайран қазақ Мұқағалиымызды да жарық айға, жалтыраған жұлдызға теңеп, жаман жоқтамаппыз. Әлі де солай. Бірақ, бұл Қаратаудай қатпарлы, Алатаудай асқақ ақын туралы айтатын, жазатын түк қалған жоқ деген сөз емес, әлде телегей-теңізге, әлде жойқын дарияға ұқсақ ұлы мұраның шетінен еніп, ортасына бойлауға кейде талабымыз жеткенмен талантымыз жетпей, ұмтылысымыз болғанмен ұғынуымыз жетпей жататынын мойындағанымыз жөн.
Ақынын әлімсақтан тұлпарға теңеп, топқа да түсіретін, кейде керісінше тұғырға балап, тұқыртып та тастайтын біздің жұрт Мұқағалидай мұзбалағының қадіріне кеш те болса кейінгі жылдарда жетті-ау әйтеуір...
Жалпы қазақ поэзиясын XIX ғасырдың екінші жартысында Абай, XX ғасырдың басында Мағжан қандай биікке көтерсе, өткен ғасырдың екінші жартысында өлең деп аталатын ұлы өнерге Мұқағали да өз өрнегімен өлшеусіз үлес қосты.
«Ақынмын деп мен қалай айта аламын,
Халқымның бар айтқанын қайталадым.
Күпі киген қазақтың қара өлеңін
Шекпен жауып өзіне қайтарамын» – деп толғаған ақын өзіне табиғат сыйлаған ерекше дарынымен қасиетті қара өлеңнің киесін келтірді, сөйтіп оны талай ұрпақ тамсанып ішер тұма-бұлаққа айналдырды.
Баршаға белгілі, М.Мақатаев тұсындағы 60-70 жылдар қазақ әдебиетінің қарыштап дамыған, арғыны айтпағанда кейінгі Әуезов бастаған алыптар тобының салған сара жолы даңғылға айналып, шығармашыл адамдардың бағы жанған түтіні түзу бір дәуір еді. Сол дәуір әдебиет әлеміне Қ.Аманжолов, Т.Айбергенов, М.Мақатаев, Қ.Мырзалиев, Т.Молдағалиев, Ф.Оңғарсынова сынды шоқтықты шоғырды алып келді. Қай-қайсысы да асқар таудың бір-бір шоқысындай, алып бәйтеректің бір-бір бұтағындай бітім-болмысы бөлек дарын иелерінің арасынан арқырай шығып, жарқырай көрінген, арда жырдың ақтаңгері, алмас сөздің алдаспаны болған Мұқағали Мақатаевтың бітім-бейнесі уақыт өткен сайын бөлектеніп, биіктеп барады.
Біздің бағымызға сонау көк түріктер заманындағы, жыраулар дәуіріндегі өршіл рухты, кейінгі Абай әкелген соны үрдістер мен арғы-бергі дәуірдегі әлем классиктерінің озық үлгілерін Нарынқолда туған нартұлғалы азамат өн бойына сіңіре біліпті, сыйғыза алыпты.
Ол – өз дәуірінің перзенті, сол тұстағы қоғамның төлі, тумасы бола тұра ноқтаға басы сыймады, әр дәуірдегі ұлы ақындарға тән тұрлаусыз тірлік бұны да айналып өтпеді. Кейде ойлайсың, алдынан ақ жарылқап күн туа берсе анандай асыл дүниелер жазылар ма еді, жазылмас па еді?! Жақсы өлең тууы үшін де Жаратушы кейде ақынның жүрегін осылай жылатып қояр бәлкім?! Тірліктен түңіліп, бәрінен жерініп:
Не көрмедім демеймін, нені көрдім?
Маған, өмір, көрсін деп нені бердің?
Ештеңе де көргем жоқ, көрмей, білмей,
Жөніме өлгім келеді, жөніме өлгім, – деп жабырқаған ақын, артынша өз-өзіне дем береді, алға ұмсынып, былай дейді:
Көретін күнім алдымда,
Алдымда көрер таңым да.
Алдампаз мынау тағдырға
Бағынба, жүрек, бағынба!
Үміт бар алда, бар арман
Талпына бергін таңдарға.
Болымсыз нұрға ағарған
Алданба, жүрек, алданба!
Әміршім менің, алданба
Мына бір бейқам күндерге!
Алдағы таңды арманда,
Түндерге аттап кіргенде.
Осылай жүрегі бірде жылап, бірде жұбанған қайран ақын қысқа ғұмырында ұзақ дәуірлерге жетер жауһарлар жазып қалдырды. Кейінгі ұрпақтың сырласы мен мұңдасына айналды.
Бірде олай ауытқып, бірде бұлай,
Бір байламға келе алмай жүргенім-ай.
Таулы аймақтың ауасы секілденген
Аумалы да, төкпелі күндерім-ай!
Аяз қарып, аптаптың жандыруы-ай,
Бірі шаттық, бірі мұң қалдыруы-ай.
Не туары белгісіз жүкті әйелдей
Не болары белгісіз тағдырым-ай!
Ақынның ахуалы туралы өзінен асырып не айтуға болады?! Жалпы Мұқағали образын ашу үшін әдеби талдау, кейіптеу жасаудың қажеті жоқ. Оны ақын өз шығармаларында өзі жасайды. Оның әр өлеңінде ішкі әлемінің, жан-дүниесінің терең түпкірлері қоясы қалмай ақтарылады. Оқырманынан ешуақытта ештеңені бүгіп қалмайды.
Шағын толғамада Мұқағали туралы тамсану, тағы бір тәнті болу тұрғысындағы сөздерді қолдансақ та, тарата, тарқата айтуды мақсат тұтпадық. Өйткені, жоғарыда айтқанымыздай шымырлап жатқан шексіз теңізге тереңдеуге дәтіміз бармай, тек сыртқы сипатына, салқам сұлулығына ғана сұқтанып қойдық. Оқырман ретінде ұлы суреткермен алда әлі талай сырласу бола беретініне сенім кәміл.